Αναζητητής 

Όσο εσυ θα μου μιλάς για νότες ξεχασμένες
θα παίζω άρπα και βιολί σ ακτές ερημωμένες

όταν η κίτρινη βροχή τον ήλιο μου θα κρυβει
σε καταρράκτη θα βρεθώ να λούζομαι οτι ανθίζει

κι αν μου πετρώσαν τα όνειρα άγρια ξωτικά 
θα χω ανεμώνες λάβδανο ..ξόρκι για ανασεμιά

σε ξέρες κι άγονους καιρούς αν με πετάξεις σε βυθούς
στα μάτια φύτεψα ροδιά με κατακκόκινους ανθούς

τη γη μου αν μου κλέψεις τα ιχνη μου να μην πατώ
στα πέλματα τα ανεμόπτερα φορω να πιάσω ουρανό

και αν η μέρα μου κρυφτεί σε γκρίζα και μουντή αυλή
με καρτερά ένα φεγγάρι με φως .χαμόγελο κι ένα φιλί

όσο την πίκρα θα κοιτώ θα ψάχνω το χαμόγελο να βρω
πελέκισα τ αγιάζι και έστρωσα σταυρό .λευκό να περπατώ

όταν ζωή το βλέμμα μου θα συναντήσεις μην απορείς
δικό σου δημιούργημα ειμαι .εσυ μου κέντησες .το ζεις

ψάχνω το άρωμά σου ... πιστός σου αναζητητής !