Γιατί κάποιοι άνθρωποι 
ακόμα τραγουδάνε μέσα μας 
( αφιέρωμα στον Π.Τζαβέλα )

Έτσι είναι άνθρωπε κυρ Παναγή

αλλού το αίμα σου αλλού η φυλή 

γύπες τα νιάτα σου σ άδεια αυλή 

σαθρά δέναν το όνειρο κούφια η ουλή 

κι εσύ μοιράστηκες κυρ Παναγή

σε ένα στρατόπεδο από κλουβί 

να ακούς τα χόρτα να περπατάνε 

τα ποτιστήρια να τραγουδάνε  

σε ένα σήριαλ μπλέχτηκες κυρ Παναγή

που τάζει τ αυγουστου χιόνι να δει 

στη Σκύλα και στη Χάρυβδη νότισε φιλί 

μα έμοιαζε ρόδι και μπέρδεψε την αστραπή 

άμοιρε άγνωστε  κυρ Παναγή

που πάει η ζύμη που το ψωμί 

γάλα κι αλεύρι από βροχή 

κι άδειο κοφίνι τρύπα εχει βρει 

μα εσύ βολεύτηκες κυρ Παναγή

κι άσε το γιο μοίρα να βρει

δώσε της κόρης να χει προικιά 

γαλάζια θάλασσα δίχως νερά 

καημένε άνθρωπε κυρ φουκαρά 

μας φάγαν το όνειρο κόρα η καρδιά 

σπάσε τα σίδερα να βγει φωνή 

κι άντε να διώξουμε πια τη χολή 

δικέ μας άνθρωπε κυρ Παναγή απ την αρχή

στρώνει το χώμα να βρει την ξεχασμένη γη 

πιάσε αμόνι πιάσε σφυρί να ανάψει η φωτιά 

βίρα την άγκυρα να βρει ξανά βυθό η ψαριά !