Κι ήταν εκείνα τα χέρια σου 

φτερούγες που αγκάλιαζαν 

όλο τον κόσμο 

Μικρές γρίλιες που ανοιγαν 

να μοιράσουν φως 

Κι εγω παιδί 

που ποτέ δε μεγάλωσε 

μέσα σου να τραμπαλίζομαι

στην αυλή της καρδιάς σου 

Θυμάσαι μου έλεγες;

κι εγω θυμόμουν για σένα 

και σου λεγα για τα κοτσιδάκια μου 

εσυ συμπλήρωνες πόσο 

της πάνε της μικρής Έλενας

η μικρή μαμα ειναι δισέγγονη σου 

κι ειναι τόσο τυχερή που σε γνώρισε 

κι έπειτα .. έπειτα μου λεγες 

να βάλω ζακέτα θα χει κρύο 

στο γυρισμό μου απ το σχολείο

Σου κράτησα τα χέρια μαμα 

κοίτα πόσο μεγάλωσαν τα δάχτυλά μου 

δεν κρυώνουν . Τα πουπουλένια σου 

μου χαρίστηκαν . Μαζί κι ολα τα χρόνια

της χαράς και της αγάπης σου 

Σ ακούω μαμα , προσέχω 

πέρασε κιόλας ενας χρόνος 

σαν ναταν χθες .... 

Μονάχα χθές που ζήλεψαν τα πουλιά 

την ομορφιά σου . 

Κι εσυ πιστή τους μητέρα τα πήρες αγκαλιά 

και πέταξες . Πόσο αγάπησες τον κόσμο 

Πόσο απ τα μάτια σου έμαθα 

αγάπη να τραγουδώ .

Απόψε θα αλλαξουμε ρόλους 

θα σε πάρω αγκαλιά .

Κοιμήσου μαμά μη φοβάσαι 

Απόψε μαμα θα σου πω ενα παραμύθι 

για ένα άστρο που σου μοιάζει !