Κρυμμένη άνοιξη

Και να δεις που 

καμιά φορά 

θα γελάσουν τόσο δυνατά 

εκείνα τα αληθινά

που ακόμα κι οι στιγμές τους

θα σπάσουν  

σαν ένα παλιό παραμύθι

με κιτρινισμένες σελίδες 

θα  θυμίζουν την κρυμμένη άνοιξη

μα αν δεις τις άκρες τους 

τσαλακωμένες στους καιρούς

μουντζουρωμένες στην οχθρα 

σβησμένες στο ναύλο

τελείες ερωτηματικών 

σ ατέρμονο δρόμο

ολόδροσα να ψιχαλίζουν 

κείνο που δεν ξεχνά 

μα με τόσο ωραία μυρουδιά 

και να δεις που 

καμιά φορά

κρεμασμένα στα χείλη 

θα μιλούν τα χαμόγελα 

σαν ένα τώρα αναγραμματισμού 

που ρωτά το γιατί στην αρχή 

κι ένα ατέλειωτο τέλος 

θα τους δείχνει ένα βέλος να ρθουν πάλι εκεί 

απαντώντας .. δε σπάει η κόκκινη ραφή 

γεννιέται απ τον ήλιο χορεύει στη βροχή 

με ένα διπλό σανδάλι και άρωμα απο πηγή !