Φλόγες ονείρων 

Μικρές οι ώρες που γυρνούν μες το μυαλό μου
ψάχνοντας να βρουν της αλήθειας το φονιά
κουβέντα πιάνουν με τον άλλο εαυτό μου
στήνουν καρτέρι μπρος στης μνήμης τα σκαλιά

σε ξένους τόπους πλημμυρίζει η αλμύρα
στέγνωσαν τα άστρα που φοιτούσαν στ ανοιχτά
μάθανε λέξεις που φυλάγανε τα μύρα
κι άρμενα άνοιξαν να πετάξουν στη νυχτιά

σέρνουν χορό της ερημιάς τα ανεμοδίχτυα
βήματα γέρνουν στης αγρύπνιας τον καημό
ξυπνούν οι θύμισες στου δρόμου τα ξενύχτια
κι απλώνουν χρώματα να λιώσουν σε βωμό

κύρτωσαν θάλασσες σε στείρα ακρογιάλια
νότισε αγέρι που χε ξύλινο σταυρό
σε μιας νότας την περήφανη βεντάλια
κέντησε ο ήλιος δυο ακτίνες στον καιρό

μικρές οι ώρες κι από το νου μου κατεβαίνουν
στάλες που βάφτισαν το χρόνο πορφυρό
φλόγες ονείρων τα βάτα των ματιών να ραίνουν
σε μιας ελπίδας τον ατέρμονο ρυθμό !