Στου ονείρου μου τη χώρα 
τα σκαλιά σαν βρεις προχώρα
έχει χρώματα πολλά
τα χει βάψει η καρδιά
με αγγέλων τα φιλιά

και αμέτρητα γυαλιά 

κόκκινο εχει σημάδι 

την αγάπη να χει χάδι 

ειναι το άστρο της φιλίας
μιας πολύτιμης αξίας 
που επάνω της σαν γείρεις
κάστρα κι ανεμους σκορπίζεις
η ανάσα της ζεστή
σαν απάνεμο νησί
κι η αγκαλιά της μια γη
που ναι σ΄ολους ξακουστή

Στου ονείρου μου τη χώρα
πόνος δάκρυ ειναι δώρα
τα κεντάνε με φιλιά
μέχρι να ρθει αστροφεγγιά 
που γυμνά θε να τα βρει 
να τα ντύσει με στολή
να τα βάψει ηλιαχτίδες
να γενούν αυτά ελπίδες

το φεγγιτη για να βρουν

κείνοι που βαθιά κοιτούν 

να γνωρίσουν το παιδι 

που γεννήθηκε στη γη  

κείνοι που νοιωσαν αγάπη
απ αγκάθινο στεφάνι
κι απλώσαν άγιο  νυχτικό 
απαλό σαν βελούδινο αχνάρι

Στου ονείρου μου τη χώρα
οι ψυχές στήνουν χορό
σε έναν τόπο αλαργινό
μα με άγιο φυλαχτό 
την αλήθεια απ τα στήθια
και κρατούνε μακριά 
ψέμα και αποκοτιά
πλάνη και περνώ καλά

αν μπροστά της θα βρεθείς
μη διστάσεις να διαβείς
μα να ξέρεις πως εκει
ζουν μονάχα οι δυνατοί
κείνοι που δαν τους θεούς
μα τους πέρασαν θνητούς
κείνοι που δανε τη χάρη
απ'ολόγιομο φεγγάρι

του ονείρου μου τη χώρα
αν δεν μπεις για να τη δεις
μη με ψάξεις να με βρεις
μ'οσα μάτια κι αν κοιτάξεις
σ' άλλο τόπο θα βρεθείς ......και εκει δε θαν κανείς