Σε φτάνω καθε φορά

Σε φτάνω κάθε φορά που ξυπνούν τα πουλιά μέσα μου
κείνη την ώρα που το πρωινό χάραμα 
μου δείχνει το αστραφτερό του χαμόγελο
χλομιάζει κάθε γκρίζα σκέψη 
στο φως που χύνεται από τις γρίλιες της μέρας
κάνει ψύχρα και ο καιρός αδειάζει 
τις χούφτες του πετώντας νιφάδες 
στην αγκαλιά του καλοκαιριού
στοιχίζονται χρυσαλιφούρφουρα να κρύψουν 
τις άνοστες σκιές που γυρνούν στους δρόμους 
αγγίζει τα μάγουλα η δροσιά του 
κι εκείνα τεντώνουν το κορμί να απολάυσουν το χάδι
η μορφή σου ζεσταίνει το βλέμμα μου
κυκλώνει σαν ηλιαχτίδα το είναι μου 
πόσο μ αρέσει να τριγυρνάς στην σκέψη μου
μοιάζεις με μικρό τυμπανοκρούστη 
που πετα στα μάτια μου και κλέβει στιγμές
περνά στα χείλη μου σαν τρυφερό νεράντζι
που σπάει σε γρήγορα φιλιά
κι αφήνει χρώμα στο ουρανίσκο να κυλά
κολυμπά στο βυθό της ψυχής μου 
πιτσιλώντας τα κύτταρα μου
περπατώ ανέμελα το χρόνο στο μονοπατι της καρδιάς σου 
στιγματίζω τα χνάρια μου με δυο σπόρους βροχής 
το βήμα μου βήμα χελώνας 
που θέλει να νοιώσει αργά αργά 
την ομορφιά του κόσμου !