Περπάταγα μετρώντας σβώλους

Περπάταγα μετρώντας σβολους ουρανού

οταν σε ειδα . 

Αγέρωχος και διψασμένος να κρατας στα χέρια 

την αυλή της ομορφιάς . Τα λόγια σου αποσπερίτες 

που μοίραζαν μερίδιο να χορτάσει η θάλλασσα

Τολμησα να διαβάζω το ασίγαστο των ματιών σου 

κι αρχισα να τραυλίζω στον πλούτο τους .

Απλωσες το χέρι να νιώσεις το χάδι 

Αγέρας ήμουν και δρόσιζαν οι σκέψεις σου

Σε ήξερα τόσο πριν μάθω ποιός ήσουν  

Ειχες φυτρώσει μέσα μου καιρό 

Πόσοι αιώνες πέρασαν για να σε βρω 

Ανείπωτα τα χρόνια τραγουδούσαν μακριά σου

κι έμελε ενα γλάρος να μ οδηγήσει 

φιλευοντας στο στόμα μου το κύμα σου 

Θα μείνω σου είπα .. γελασες κι ας μην ακουγόμουν 

το χαμόγελο σου μια καταφαση που γυρευε να απλωθει 

ισα με τα μελτεμια του καιρού .

Δίψασες κι εγινα νερό . Πείναγες και ζύμωσε γλυκό 

φιλί ο καιρός γιομάτο απ τα ανήμπορα που ξέρουν να μπορούν

Κρύωνες κι έλιωσα κερί να ζεσταθείς 

Φόρεσα ανοιξη για να χεις φτερα να χάνεσαι 

στη μήτρα ολου του κόσμου σε καθε γεννας την αρχή 

φτερά να εχεις φως μου . 

Εκει στη μοναξιά σου ,φώναξα πως άδικα καρτεράει 

τούτος  ο αετός εχει στο βιός του βρει 

φωλιά που αντεχει στον καιρό και σπίτι απο άσπαστο υλικό 

κι οσο και να πατα ξερολιθιές θα βγαίνει ρόδο ακριβό .

Πέτα ψηλά αστέρι μου δε μας χωρά τούτη η γη 

μα χτίζουν τον παράδεισο αυτοί που αγάπη εχουν δει

την νιώθουν την βιώνουν κι ας ειναι οι άθεοι θεοί 

κέντρο και γιοματάρι , σπουδάζουν αγια αγάπης γη 

κείνοι που γνώρισαν πνοή και βάφτισαν το δείλι 

με το δικό της μίλι , στρώσαν τα χρώματα φωτιές 

το νόημα να παίξει με τις δικές του άγνωστες μουσικές
σε όλες τις γλώσσες ακούγονται ψυχής φωνές  !