Θα αλλάξει Κερέμ;

Νάμαι πάλι να αναρωτιέμαι

θα αλλάξει τούτος ο κόσμος Κερέμ ;

Πάλι στην ίδια στάση 

με το ίδιο λεωφορείο της πίκρας 

που πέρασε πριν χρόνια 

εκεί που η διαδρομή του σκόνη 

μπαρούτι κι αδικοχαμένες ψυχές 

μοίρασε σ άλλα χλωρά φαντάσματα .

Στα τώρα ακόμη κοιτώ

κλουβιόσπιτα που ακόμη δε ξέρω 

αν άνθρωποι και τρωκτικά 

ζητούν την ίδια μοιρασιά .

Κι αν πάω πιο πίσω πάλι η γιαγιά 

θα μου φωνάζει να προσέξω τα χόρτα 

μη βρουν τη φωτιά .

Κι ήμουν παιδί κι έγινα γυναίκα

κι ήρθαν τ άσπρα μαλλιά 

και πάλι αναρωτιέμαι μάθαμε;

Μάθαμε ‘’αδελφέ μου να λέμε τα σύκα σύκα

και τη σκάφη ή μείναμε στο δε βαριέσαι αδελφέ 

κάποτε θα ρθουν να σου πουν ακούγαμε

και είπαν .. κι ύστερα βροχή και σήμερα .. πνιγήκαμε

μια κουταλιά όλο κι όλο κι αυτή τόσο παραμύθι

χώρεσε που μήτε η μνήμη κράτησε τα πανιά της

μήτε ο γιαλός τα χνάρια του .

Κι απόψε πάλι αναρωτιέμαι μάθαμε;

Και κάθε φορά απάντηση …σιωπή.

Κοιτώ το μικρό γλαστράκι στο παράθυρο

Ξετσουμίζει ένα μπουμπούκι . πάνω του πέταξα

πεταλούδα που μύρισε τα άρωμα μιας δροσοσταλιάς  .

Δεν μπορεί ..δεν μπορεί .. ανθίζει .. ελπίδα !