Δρόμοι

Υπάρχουν εκεινοι 

που θρέφονται με ψυχές 

εκεινοι που ανασαίνουν 

στον ήλιο 

οι αλλοι που εμπιστευτηκες

κι αναψαν μαυρο κρίνο 

κείνοι που γινανε δαδιά 

να κρύψουν τις σκιές 

ολοι δρόμοι δικοί σου 

χάραξες κι ανοιξες στοές 

μοναχικες γιορτές 

νυχτες που γιόρτασαν φιλί

κι αλλες που γιναν θειάφι 

και κάψαν την πληγή 

μέρα γλυκιά που ξύπνησε πνοή
αγάπη άνθισε γιασεμί

μα αν την ρωτησεις την ψυχή 

τι εμαθε με μια φωνή 

αντίλαλος θα γίνει να σου φωνάξει τη ζωή 

προχώρα με τα χέρια 

ανθίζει η άμμος 

και βρέχει η γη σε ουρανού αυλή!