Το γελαστό παιδί

Ένα ερωτηματικό παιδί

έτσι το λέγαν
βλέπεις δεν είχε όνομα
κάπου εκεί στο όνομα πατρός
η λέξη ήταν κανένας
μεγάλωνε στο βυζί της μάνας του
πρωτόγαλα η αγάπη
μ αυτήν να σπέρνει
σβόλους στα βαθιά
δίχως να του λείπει τίποτα
παρά μόνο αυτό το άδειο ..κανένας
κάποτε το ρώτησαν
αν τα σπαθιά του κρυβαν πολέμους
κι αυτό χαμογελώντας απάντησε
πως οι μύτες τους είναι
μυρτιές που σκάβουν το χώμα
γλυτώνοντας τις ροδιές από την αγριάδα
Στις αυλακιές γυμνώνονταν
το νερό του δίκιου
κι οι πλάτες α! οι πλάτες
γιομάτες ονόματα αγέννητων κλαδιών
μαυροντυμένες μυροφόρες
στα κάτασπρα γέλια τους
τα δόντια τους οροσειρές δύναμης
που κάμουν το δάκρυ μουσική
Τίνος είναι τούτο το παιδί
γελαστό κοιμήθηκε
κι αγκάλιασε τη μάνα γη.
Κι αν οι καπνοί κοπάσαν
και στέφθηκε η λήθη
με άοσμο και πλαστικό
αποκοτιάς το χνούδι
στου Δίστομου τη ράχη
γεννιέται ένα λουλούδι
στης μνήμης το τραγούδι
που χει σφεντόνα την καρδιά
και φλάμπουρο τη λευτεριά
να μην ξεχνά τ αηδόνι να κελαηδά!