Απλά

Όπως η πρωινή καλημέρα
ένα μικρό σπουργίτι που μόλις έμαθε
πόσο κοστίζει η ομορφιά στον άνεμο
την πρώτη ανάσα
που δίνει χρόνο στο χορτάρι
το γέλιο της αυλής
στο λίκνισμα του κρίνου
σαν ατέλειωτος έρωτας
του φεγγαριού με τη θάλασσα
κείνον τον άγνωστο που πλάι σου περνά
μα εχει κάτι δικό σου κάτι δικό του σε κερνά
κείνη την ξέφτερνη χαρά που δε ρωτά
μα σε τυλίγει κι απλώνει ζεστασιά
το μίλημα του ένα γεια που κλείνει
σε μια χούφτα τον κόσμο σ αγκαλιά
έτσι απλά ανοίγουν τα φτερά
κι εχει στα πόδια τα πέταλα η μοιρασιά
το ένα της μάτι στο νερό τ άλλο στη γη κοιτά
μα φτάνει μια χαραματιά να βρει το νόημα δροσιά
βελόνι να χει και κλωστή να ράβει ρούχο η καρδιά
κατάσαρκα να το φορά.
Έτσι απλά .. η αγάπη ...κυβερνά!