Γλυκιά μου αγκαλιά

Γιοματάρι μεσημεριανού.
Οι φωνές στους δρόμους λιγόστεψαν
τα στεγνά τους βήματα
Ήταν καιρός πια να τραγουδήσουν
τα γαρύφαλλα κι οι ανεμώνες.
Βάραινε και η τροφή του αγέρα
σκεπάζοντας τα πόδια των περιστεριών.
Μήτε που ήξερα τι μου συνέβαινε
Αλλιώτικη μέρα. Τα χέρια σου
έγραφαν στα δαχτυλά μου,
τα μάτια μου φευγάτα
σε άλλες γειτονιές.
Η φωνη μου χαμενη γυρνουσε
στο στομα σου, να ακουστω ηθελα
κι ετρεχε απ τα χειλη μου το χαμογελο σου
Τι εγινε; που πηγα,που χαθηκα;
Τρομαξα κι ο πανικος μου σε καλουσε
το κορμί μου γύρευε επιβεβαίωση
της υπαρξης του, κι εκεινη η καρδια μου
άλλο ψιθύρισμα δεν είχε παρά μονάχα
το " δε μένω εδώ "
Άρχισε να τρέχει η ανάσα μου
Να σε ψάχνει στις πλατείες των αστεριών.
στο συντριβάνι της γαλήνης,
στα πεζοδρόμια των φύλλων, 
στο στέκι των ονείρων ,
στα μικρά καφενεδάκια των ψυχών,
στο ξάγναντο του έρωτα
που να σαι. Σε χρειάζομαι.
Σαν από μηχανής θεός ένα γλυκό κουδούνισμα
ένα μικρο ντριν, μου χτύπησε το παράθυρο
της ύπαρξης μου. Άνοιξα με λαχτάρα
κι ένα τραγούδι μου μιλούσε απ τα χείλη σου 
Τα φιλιά του ένα ένα κυρίευαν τα κύτταρα μου 
Πνοές που πέφταν δροσοσταλιδες να φανεί 
το σώμα μου. Άρπαξα μια μελωδία απ το χέρι
Τρέχα τρέχα της φώναξα και πες του
Πες του να προσέχει τα μάτια του
τσουζουν τα βλέφαρα μου στα δάκρυα τους
Τα χέρια του..τα χέρια του να αφήνει στο φως
να κρατούν οι χούφτες μου ηλιαχτίδες
Να γελάει να χαίρεται η λίμνη στα στήθια μου
Α!κι αν δεις πως πλησιάζει τ αγέρι πάνω του
σκέπασε τον.Να σου δίνω την ψυχή μου 
να την φορέσει.
Αντάλλαξαν τα λόγια τους οι μουσικές
και με ένα φιλί έκλεισαν 
το επόμενο ραντεβού τους
Ησύχασα..ήξερα πια που θα με βρω.  
Έκλεισα τα μάτια και πατώντας
 στις μύτες των ποδιών 
μη σε ξυπνήσω ξάπλωσα πλάι σου.
Άνοιξα σιγά σιγά την πόρτα του ονείρου
και σιγανά ακούστηκα σςςςςς εγώ είμαι.
Ένιωσα την καρδιά σου 
να ανοίγει την αγκαλιά της 
κουρνιασα μέσα της.. εκεί ήμουν
Αγκαλιά στο όνειρο μας!