Πως πάντα σε ήξερα

Ένοιωσα την ανάγκη να θυμηθώ

πότε ..πότε ήταν εκείνη η πρώτη φορά 

Η πρώτη φορά που ένιωσα εκείνο το σκίρτημα 

Αυτό που με τρόμαξε γιατί τόσο επιβλητικά 

μου φώναξε .. ήρθα και θα μείνω .

Πότε ναταν τότε που χελιδόνι πετούσα στα κλαριά 

κι έχτιζες τη φωλιά που με περίμενε; 

ναταν κείνη η ζεστή γωνιά που φύλαγε η σκιά μου

να ανταμώσει το άστρο της  ;

να ταν κεινη η ψυχή μου που διψούσε να στάξει τα χείλη μου

πίνοντας το φιλί σου ..

Α!!! μήτε που ξέρω . νομίζω πως πριν γεννηθώ 

σ είχα δει να περπατάς στα κυτταρα μου 

Κι ύστερα γεννιόμουν κάθε φορά που σε κοίταζα

Ναι .. ναι σε βάφτισμα σκίρτημα σε φώναξα έρωτα 

κι ύστερα σε μεγάλωσα αγάπη . 

Πως πάντα σε ήξερα που ποτέ δε σε είδα 

κι εκεί που σκαρφαλώνεις να πιάσεις τα φύλλα μου  

δέντρο σου γίνομαι κι ανοίγω τα κλαδιά μου να σ αγκαλιάσω

Σε φτάνω εκεί που ξέθωρο τίποτε δε φυτρώνει 

χρωματίζω τον άνεμο να πνέει την ανάσα σου  

Ναι τώρα το ξέρω .. ήρθες για να μείνεις 

ακόμη κι αν δεν πέρασες ποτέ τα σκαλιά μου 

κι αν σαν άπιαστο πετάς εγώ έτσι θα σε κρατώ 

Φιλί φιλί στο όνειρο κείνο που ερωτευμένη είμαι

Θα τραγουδώ στα νερά της αγάπης κοχύλι της θαμαι !