Άτιτλο

Μα πιο πολύ 
λάτρεψα εκείνα τα θλιμμένα μάτια 
παιδια που γελάστηκαν 
κι απόμειναν με απορία 
να κοιτούν τα αναμμένα φωτα γελώντας,
προσμένοντας λιγο από το αστρο, 
ισο με τη ζωή ίσο με το πιόμα της γεύσης ,
από κομμένους σπορους ροδιού. 
Ίδια με κάτι ασπρομαλικες  
νιφάδες της ζεστασιάς 
που νικημένα νικούν ακόμα το δέντρο

στο μέτρημα του δάσους !