Φθινοπωρινό βράδυ
Ένα μικρό ζακετάκι στις πλάτες
πέρασμα στο μπαλκόνι , νωπή ανάσα
κι η μυρωδιά του ουρανου
δίχως φεγγάρι δίχως άστρα
στρωμένη αρμονία
πράσινων φύλλων και γαλήνης
Δραπετεύω από μένα
μικρό κλαδί
που ονειρεύεται ως την ακρη του κόσμου
τη ροδια ντυμένη με σπόρους ανθρωπιάς
Μου λείπεις και σε εχω πλάι μου
μουρμουρητο γαλάζιας θάλασσας
Μιλάς σα στάλα γερμένη στο γεράνι μου
Λειπεις και σ εχω ανάγνωση
στον ψίθυρο των ματιών μου
Γλυκά που βαδίζεις στη γη μου
ανάλαφρο αεράκι που σκορπά τα συννεφα
να δέσει σε χτενάκι μπούκλα μικρού παιδιού
Μου λείπεις και εισαι εδώ . Μου λείπεις ;
