Ένα συννεφο λευκό

 

Μην πεις τίποτα
Πονάνε τα χέρια μου
καμένα κλαδιά
Τσούζουν τα μάτια
στα δάκρυα του ήλιου
Κελαηδώ
δεν ακούν τα πουλιά
Πνίγεται η ανάσα μου
σε άδικο καπνό
Γκρεμίζουν τα όνειρα
που θα παν τα παιδιά;
Ποτάμια δάκρυα
χύνονται σε αυλές
ποιες θάλασσες στεγνές
να απλώσουν καλωσόρισμα
σε δροσερές ακτές;

Μην πεις τίποτα
μονάχα πάρε με αγκαλιά
να γίνουμε ένα σύννεφο λευκό
κρατώντας γη και ουρανό
να συλλαβίζει στα ανοιχτά
για αγάπη κι ανθρωπιά!