Γειτονιές

Αχ αυτές οι γειτονιές 

τι όμορφα που μιλούν 

Ακόμη κι αν 

λείπουν τα λουλούδια τους 

τα φυλλα τους 

μοιράζονται στον άνεμο!

Δύναμη ψυχής

Μάτια μου το σε νιώθω 

ειναι αγάπη μη φοβάσαι 

να τ' αγκαλιάσεις!

Ανήλιαγα χρόνια

Πως πέρασαν τα χρόνια 

Στυφά , αγνοούμενα 

σκυφτά στα παιχνίδια του καπνού 

Γυμνά δεντρα 

ανήμπορα της άνοιξης 

κι ουτε μια παπαρούνα 

να μαρτυρά 

τη γευση του καλοκαιριού 

Κρυμμένες φωτογραφίες 

αμύνονται με την κραυγή τους

κι ας εχει ο Ιούλιος ηλιοτρόπια 

να γεμίζουν φως 

Ποιος πρόδωσε τον ήλιο; 

ποιος βάφτισε παιδιά αερικά;

Προς πώληση η μνήμη της έδρας

αντίσταση η θύμηση του απλού

κι ένα κουπί 

να ξυπνάει τη θαλασσα

φωνάζοντας το νησί της  

κι εμεις που μάθαμε 

να τραγουδάμε τα βράχια 

καταπράσινο νου ζωγραφίζουμε 

να υψωθούν τα φύλλα 

δεμένα τα κλωνάρια τους να δουν!

Άτιτλο

Και με δυο δάχτυλα

να αγγίξεις τον κόσμο

ακούει το φιλί!

Ο δικός μας τρόπος

Κι όταν αργεί το φεγγάρι 

του στέλνουμε κόκκινα φιλιά 

να μη χαθεί ο βραχος 

που χει τη θαλασσα αγκαλιά 

Να τραγουδούν πολύχρωμα πουλιά

Βλέπεις είναι ο μόνος τρόπος 

η θύμηση να ειναι εκεί 

μη ξεχαστούμε 

να θυμηθούμε 

να μείνουμε παιδια !