Τόσα χιλιόμετρα να βρει κανείς
που μένει το φεγγάρι
Κι εκείνο γελά στις πλάτες
χορεύει στα μυστικά του κόσμου
Δραπέτης ψυχής σεργιανά
στα σοκάκια του νου
γεμάτο από υγρές φυσαλίδες
ποτίζει τη γη σου νυχτερινές ηλιαχτίδες
Μιλιούνια παράθυρα που ανοιγοκλείνουν
στα βλέφαρα των κυττάρων σου
Εκεί που καμιά απόσταση δεν σπαει
τη γέφυρα που ανταμώνει η αγκαλιά
Εκεί που ψιθυρίζουν τα κύματα,
που ανασαίνουν οι βραχοι
στα κλαριά του ακροβάτη
Εκεί που ακουν οι κιθάρες
και τρυφερά τραγουδάνε παιδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου