Ατέλειωτη διαδρομή

Μερώνουν μάτια μου 

μερώνουν τα φώτα , 

τα τακούνια της μερας 

μερώνουν οι βοές 

κι οτι φεγγίζει

ειναι κεινο που λεύτερο πετα 

Και ποιος κρατα ψυχή

που τη φωλιά κουρνιάζει σε ψυχή

ποιος σταματά 

άγγελο που πετα το χαδι να ακουμπά 

Σφυρίζουν θάλασσες 

και τραγουδούν οι κάμποι , τα βουνά 

σαν πως να ξέρει ένα φιλί 

στα δάχτυλα να πλέκει γιασεμί!

Ευαίσθητοι τόποι

Κι όταν τελείωσαν τα πρέπει 

το πάτωμα γέμισε 

μικρές άλαλες επιθυμίες 

Κι εμεις με φλόγες 

ακόμα ποτίζαμε το λιβάδι 

να ζεσταθεί το μοβ!

Αναγνωστήριο ψυχής

Καμιά φορά

και  μια ανάγνωση
φτάνει
να καταλάβεις
πως μάθανε
να τιτιβίζουν τ' αστρα!

Ο μόνος τρόπος

Ο μόνος τρόπος να δεις

οτι δε φαίνεται και οτι δεν ακους

κεινους τους μίσχους
που τους βάφτισαν τρελούς
κι ανάμεσα σε βραχους
στήνουνε σπόρους
να δοξάσουν αύλους ουρανους

να νιώσεις
γιατί δακρύζει από χαρα η ζωή
κάθε που ένα γελιο μοιράζει ένα παιδί,
γιατί λυπάται η στιγμή όταν δεν προλαβαίνει
το βλέμμα της να δει σε ένα αντικρινό νησί

κείνες τις νυχτες
που αγρυπνα τραγουδούν πουλιά
μη ξεχαστεί ο ήλιος
ανάμεσα σε δυο άνυδρα βουνά
και χάσει η ανατολή το πρώτο της φιλί

πως η αγάπη δεν είναι κόρη
που γερνά , μαραίνεται στις μπόρες
κι ανθίζει σε ηλιολουστη πετρα που γελά .
Ανάσα και αναπαμός , χαδι του αερα γίνεται
γονιός που αναζητά ο λυγμος

παιδι που γέννησε ζωή
για να χει λόγο και φωνή,αηδόνι άνοιξη να βρει

Το αλαλο ψιθύρισμα από χωμα που εγκυμονεί
κει που στεγνώνει η σιωπή, το άδικο γιατί
απλώνει λαβαρα , κυκλάδες να συναντηθούν

Ο μόνος τρόπος η καρδιά
σκύψε και ακου , αφέσου να σου πει αυτή
κι από ένα χτύπο ασε μια θαλασσα να γεννηθεί!

Πανσέληνος γη

Τόσα χιλιόμετρα να βρει κανείς 

που μένει το φεγγάρι 

Κι εκείνο γελά στις πλάτες 

χορεύει στα μυστικά του κόσμου 

Δραπέτης ψυχής σεργιανά 

στα σοκάκια του νου 

γεμάτο από υγρές φυσαλίδες

ποτίζει τη γη σου νυχτερινές ηλιαχτίδες

Μιλιούνια παράθυρα που ανοιγοκλείνουν 

στα βλέφαρα των κυττάρων σου

Εκεί που καμιά απόσταση δεν σπαει 

τη γέφυρα που ανταμώνει η αγκαλιά 

Εκεί που ψιθυρίζουν τα κύματα,

που ανασαίνουν οι βραχοι 

στα κλαριά του ακροβάτη 

Εκεί που ακουν οι κιθάρες 

και τρυφερά τραγουδάνε παιδιά!