Λιλιπούτειοι λαοί

Κι ετσι δειλά κι απόκρυφα 

κλείδωσαν τα παιδικά τους μάτια 

γεμάτα απορίες 

κοιτούσαν το στέρνο μας 

Αμίλητα τα αγκαλιασαμε 

υφαίνοντας την υπόσχεση 

της άσβεστης μνήμης 

στο ακάματο βήμα

Κουρελιασμένο 

το φόρεμα της δικαιοσύνης

κι ο μπαλωματής 

τα κλειδιά του ψάχνει 

Λιγο πιο κει 

ακουγονται πεταρίσματα 

σμήνος χελιδονιών 

λαλεί τις ζεστές φωλιές 

Λιλιπουτειοι λαοί 

παίζουν με το χαρταετό τους

γόνιμος ουρανός το γέλιο τους

γεννά θύμησης άστρα

 

φουσκώνουν 

τα στήθη τους τα λουλούδια 

ανοίγουν φωνές να κελαηδήσουν 

γεμάτα  χρώματα των παιδιών 

και ποιος σταματά την ανάσα 

που τρέχει στο φως της νιότης !