Μια γωνιά στον ηλιο

Παράνοια μάτια μου 

Παράνοια ο κόσμος μας 

Αγεφύρωτοι τόποι στο πουθενα 

Παγωμένα τα ματια γυρίζουν 

Παρηγοριά μια σταλα φως του εντός μας 

Άμυνα τα λιγοστά στάχυα 

που ανοίγουν το φιλί τους στον άνεμο 

Παιδια διψασμένα στο στήθος της μανας 

αναζητούν το λεύτερο της αθωότητας 

Βυζαίνουν το αγκάθι της απορίας 

ανήμπορα να κοιταχτούν στον καθρέφτη 

χωρίς τη μικρή τους νεράιδα 

Το παραμύθι τους ατέλειωτο 

στο στόμα των μεγάλων 

Σβησμένα σημειώματα σε κενά κουστούμια 

Παράνοια μάτια μου 

κι ο δρόμος να κρατηθούμε τα κλαδιά 

οι φορεσιές των λουλουδιών 

οι ηχοι που τρέχουν νιούτσικες φωνές 

εκεί που καρτερά το χελιδόνι την άνοιξη 

εκεί κρατάμε ζεστα τα χερια 

φορτωμένα της μνήμης καμώματα 

του τώρα της λυγαριάς το δείλι 

μια γωνιά στον ήλιο

της μιας δραχμής τα γιασεμιά

που ζουν 

και αναπνέουν στα δόντια του χιονιά 

Παράνοια μάτια μου 

κι αντίσταση τα μενεξενια ματια

που ανατέλλουν απ της καρδιάς το φως 

κι αναζητούν την ομορφιά!