Αντίλαλοι

 Θέριεψαν τα χρόνια

Γυμνά τριγυρίζουν πληγωμένα 

Της γης οι δροσουλίτες 

άγρυπνα κουβαλούν το χθες

Στο Φραγκοκάστελο στήνουν καρτέρι 

μνήμες νωπές ,ρίζες κι αγέννητες σκιές 

Αντίλαλος απ τα βουνά 

στέκει η Πατρίδα λυγά μα δε σκορπά 

Σκόρπιες αδούλωτες φωνές 

ξυπνούν τα στήθη με κελαηδήματα φωνές

κορίτσια, αγορια χορεύουν κατω απ τη βροχή

δεμένα κυπαρίσσια στου ήλιου την κορφή 

Φυσά χειμώνας μα εχουν την άνοιξη πνοή 

Καπνοί υγροί σκεπάζουν τον θάνατο 

να γεννηθεί η ζωή .

Αναζητούν το σώμα της ευθύνης 

μα είναι απούσα σ ολάκερη τη γη 

Της λευτεριάς μοιράζουν το ψωμί 

μπουκιά μπουκιά στο κάθε πιάτο 

από την μια αυλή το δάσος να φανεί 

Ειρήνη βάφτισαν ένα μικρό κορίτσι 

κι εκείνη άπιαστο πουλί 

τρέχει για να γλιτώσει απ το κλουβί 

Μυρίζει το θυμάρι μοσχοβολάει η ρίγανη 

ανθίζει η γαζία ο σπόρος μη χαθεί 

κι οπου πετάξαν γερανοί 

μηνύματα σφυρίζουν ένα τραγούδι 

ατέλειωτο σε νότες 

κι απ την αρχή η μουσική 

Δε χάθηκε ο ήλιος 

Στο δρόμο παίζει ένα παιδί !