Γόνιμη γη

Αγαπη θα πει ζωή στην ύπαρξη

Ανάσα κι ατέλειωτη αναπνοή 

Δεν είναι αγάπη να φωνάζω το όνομα σου

μα να ξέρεις πως κάθε αλφάβητο 

εχει το άγγιγμά σου 

Δεν ειναι ο έρωτας μοναχα 

τα ιδρωμένα σεντόνια 

και οι κραυγές του πόθου και της ηδονής 

είναι ο ήλιος οδηγός 

στον κήπο της Γεσθημανής 

Κεινος που τρέφεται από τη στιγμή 

κι ανάβει φάρους ωρες , μήνες , χρόνους

κι αμέτρητες εικόνες ονείρου που εχει δει 

Δεν είναι αγάπη ένα μόνο σ αγαπω 

μα ειναι νοιάζομαι , λαχτάρα κι είμαι εδώ 

σε όποιο τόπο , χώμα, νερό

όταν γελάς όταν πονας 

κι όταν αμέτρητα τα αστερια κουβαλάς 

σε μια ματια 

που ζωγραφίζει σμήνη από πουλιά 

Ο ερωτάς δεν ειναι βιαστικός 

μα ειναι χαδι κάθε βράδυ 

κι αποσπερίτης που ξυπνά το φως 

Δεν είναι η αγάπη μια κραυγή 

μα η φωνή που άλαλη χαρίζει 

ταξίδια μακρινά 

σε τόπους που μιλάει η καρδιά 

Θάλασσα ,γη κι απάτητα βουνά 

που με δυο χέρια ανοιχτά σκαρφαλώνει 

εκεί που ο νους δεν το χωρα 

Είναι το δάκρυ και το γελιο αγκαλιά 

ειν΄το παράπονο που απ τα χείλη στάζει 

και γίνεται εικόνα που απάνω της 

τρέχει η χαρα και ξεδιψά 

Δεν ειναι γη που χει μια άνυδρη πηγή 

μα ενας καταρράκτης 

που κυλα σε γάργαρα νερα 

κι όταν ποτίσει την ψυχή 

σβήνει το κάθε σου γιατί 

Κι οτι αφήνει είναι γλυκό κεράσι 

που φύτρωσε στον ουρανό 

κι εγινε γόνιμη η γη καρπούς να δίνει 

με ένα και μόνο φιλντισένιο της φιλί!