Μικρά μπουκέτα

Σε κείνα που δεν φωνάζουν να ακουστούν

στις ζεστές παραλίες που παίζουν πουλιά
στα μικρά μπουκέτα που σπέρνουν την ομορφιά
στους τρελούς που έμαθαν να μιλούν με ψυχή
σ συτους που λάτρεψαν το γιασεμί τους πέτο
κοιτώντας κατάματα τις στέπες της λεύκας
μεγαλώνεις. αγέννητος ,μαθαίνοντας
τόσα που γνωρίζεις στη γλώσσα των παιδιών
τη μυρουδιά της τρυφεράδας,
το χαδι της αγκαλιάς 

στο σφύριγμα του καλοκαιριού,
ζεσταίνεις αιώνια άνοιξη,
γεμίζοντας κουπες της θαλασσας 

στο τάσι του φεγγαριού.
Σε κεινα τα αχνά χαμογελα 

στολίζεις τα αστρα στο στομα 

γεμάτο από φυλλα αγάπης

να δέσει κάβο το ηλιοβασίλεμα.
Γλυκα που γέρνει η ακρογιαλιά
χτενίζοντας στην αμμο τα μαλλιά της
Και να δεις , να δεις τι όμορφα , τι σιγανα
που κελαηδούν τα νυχτοπούλια !