Ανορθόγραφα //

Oι δρόμοι φωτογραφίζουν 

πτώματα ιδεών 

Αναμασημένες ταμπέλες 

καπηλεύονται την μυρωδιά των χρωμάτων 

Ένας μικρός σκίουρος ξέφυγε 

κι έριξε τα βελανίδια 

στις κουπες των μικρών παιδιών

Περαστικοί χειροκροτάνε 

το κενό της πλατείας 

Κουρνιάζει στη γωνιά της η επανάληψη 

αλλάζοντας τη γάζα από το στήθος της 

Φουγάρα διαλαλούν 

τον κήπο της Γεσθημανής 

βυζαίνοντας τα χνώτα του καπνού 

Ξαρμυρίσανε οι μέρες τα τρένα 

Τα βουνά θυμούνται τις καμένες τους ράγες

τις φωνές των πουλιών 

χαμένα στην ομίχλη αναζητούν την λύτρωση 

Καινούργιες πατέντες πουλούν τον αερα 

να αναπτυχθεί το κούφιο κουφάρι 

Η σκυτάλη γυρίζει 

πισω μπρος και πάλι πίσω

Δοσμένη στον κόσμο της 

απαντά σε ερωτήσεις με εύκολο τέλος 

Διαβάτες κοιτούν το άδειο πιάτο 

το σπίτι με το σβησμένο φως 

στα χέρια τους λιγοστά κεραμίδια 

Στοιβάζονται πλειστηριασμοί του πάγου

να κάψουν το χώμα του κόπου 

Οι ρήτορες αγορεύουν 

πουλούν σοδειές δίχως ιδρώτα 

κοιλάδες που δε γνώρισαν 

Κυκλάδες που δεν άγγιξαν 

πουλούν , πουλούν ανέξοδα ταξίδια 

δίχως ταξιδευτές με μόνο άγκυρες

 Αμίλητες οι πράξεις 

πεινούν , διψούν, 

καίγονται για ένα καινούργιο φως 

κρυώνουν από γλώσσες φωτιάς 

σμίγουν τα δάχτυλα 

να θρέψουν τον ήλιο

Κι είναι ντυμένη με τόσα χρωματα η άνοιξη!

Αρνούμαι τον χορό των ψευδαισθήσεων

καλω τους φίλους στο λιβάδι 

που μάχονται παίζοντας τα παιδιά 

Μια ειρωνεία κοιτά το παράθυρο  

θα τραβήξεις την κουρτίνα 

να μπει το φως βγαίνοντας απ' τα χέρια σου;