Άκου ανθρωπάκο

Άκου ανθρωπάκο 
κανείς δεν είναι λιγότερο ή πιότερο άνθρωπος 
Τον γύφτο τον βάφτισαν βασιλιά στη φυλή του 
Τον Άγιο στην εκκλησιά του ,
τον δάσκαλο στην έδρα

 δικό τους τον φωνάζουν τα παιδιά.
Τη γη ολάκερο χορτάρι την πότισαν . 
Τα πόδια τα γυμνά 

παπούτσια ντύνουν οι γενιές 
Άκου ανθρωπάκο μην πετροβολάς 
οι πέτρες μαζεύονται να γίνουν τοίχοι
Οι τοίχοι συνθήματα γεννούν 
αυτά που γράφουν τα πουλιά 
Άκου ανθρωπάκο 
Ότι δεν σου ταιριάζει 

άστο να μένει στη γωνιά του 
μήτε το δρόσισες μήτε του γέλασες

μήτε την εύνοια σου ζητά 
Ότι δεν σου ακούγεται καλά γύρνα το ράδιο 
στη μουσική που δίνει στα μάτια σου χαρά 
Και τα στενά σοκάκια τα χωρίζει η γωνιά 
μα κείνα προχωρουν φυτεύοντας μπαξέδες 
μ αγριολούλουδα σε βράχους και βουνά .
Άκου ανθρωπάκο δε τα σκοτώνουν τα πουλιά 
γιατί έμαθαν να πετούν ψηλά 
του δίνουν τη ματιά τους 

σε μια αγκαλιά να τραγουδούν 
όσα δεν βλέπει ο νους κι ακούει η καρδιά !