Κι ειναι τα μάτια μας
που βλέπουν τα αστρα με παιδικά χαμόγελα
τα χερια μας μικρά χελιδόνια
που αγκάλιασαν τα φτερά μας .
Κι ειναι που στο αναγνωστήριο της ψυχής
σε βρίσκω να διαβάζεις τη σιωπή
στα βήματα που ένα ίχνος αφήνουν ,
ζεστά να ακουμπα η καρδιά
Κι ειναι που απλα τα λογια σκορπούν
και στη χούφτα φωλιάζουν
τα μικρά φωνήεντα που εμαθαν
να τραγουδούν δεμενα με τα σύμφωνα
Κι ειναι που η παρουσία σου
φωτίζει νυχτολούλουδα στην απουσία
που σε ειδα πριν δω εμενα
που με εψαχνες πριν γεννηθείς
σαν πως να ταν το δειλινό που γύρευε
πισω απ τον ηλιο τη δική του θαλασσα .
Είναι που μείναμε εδώ.
Σε ένα βιτρό που δίδαξε αγαπη
Και ποιος μπορεί να αγγίξει
το διάφανο της ομορφιάς !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου