Οδός ονείρων

 Σώπασαν τα πουλιά
Ένα τσαμπί σταφύλι

ζυγίζει τις ρόγες του 
ψίχα να δώσει στα ξεραμένα χείλη 
Πέφτουν ρωγμές του ουρανού 
να ποτίσουν το χωράφι 
θύμιση να πλουτίσει η γη 
Θύμιση ζωντανή .
Δεμένη στα πανιά
η φωνή του τρυγητή Σεπτέμβρη 
δίνει καρπούς , το πέρασμα 
γλυκά να αφήσει το φιλί 
Κι αγέρας ζεστός που γίνηκα 
να χει τον τόπο της η ψυχή 
ψιθυρισμό σου τραγουδώ 
πως οι παντιέρες είναι εδώ 
Μη το φοβάσαι το θεριό 
μα κείνο το ακούνητο 

που μα μαθε να λαλεί 
χωρίς το δρόμο να χει γιό 
Η οδος ονείρων μένει ανοιχτή  
για οποιον διαβατη εχει φωνή 
Σου τραγουδώ 
Όλα κομμάτια που σκορπούν 
μα τίποτε πιο δυνατό 

από εκείνους που αγαπούν !