Γλάρος

Φθινοπωρινό καλοκαίρι 

Οι ξυλοκόποι ρίχνουν τ' ανάθεμα στα δέντρα

οι αιωνες χτυπούν το κέρδος στο κακό του καιρού 

άμυαλες οι παπαρούνες χαρίζονται στο φως 

ΟΙ φωτιές θρηνούν τις στεγνές γλώσσες 

μαριονέτες ορίζουν τα δάχτυλα του κυρη τους 

επαναλήψεις βαρούν σκουριασμένα ταμπούρλα

πολύχρωμα κοχύλια με ριγες χαδεύουν την άμμο 

Κήρυκες μονοπωλούν τη φλόγα των κεριών 

σαλτιμπάγκοι ζυγίζουν πώληση τοις μετρητοίς

βαθαίνουν σιωπηλά μονόλογοι δακρύων  

ιδρωμένα καράβια παίζουν στο μελτεμάκι 

Λίγο πιο κει μια χελώνα φυλά τα αυγά της 

ποιος σταματά το διάβα της θάλασσας

κι εγώ που μήτε ξυλοκόπος ήμουν , μήτε δέντρο,

δάγκωσα το κυμα να ξεδιψάσω αλμύρα 

στο αντάμωμα των γλάρων!