Κι αν έρθουν να σου πουν
πως γκρέμισαν τα όνειρα
τα πέταξαν μες τη φωτιά
εσύ να χεις τον ήλιο στη ματιά
κι από τη λίμνη που γελά
να ξεσκεπάσεις
μια πεταλούδα που γεννά
Και αν σου μηνύσουν πως αλλάζουν
κι έγιναν άγριοι καιροί
εσύ να τους θυμίσεις πέρασαν
χίλιες μπόρες μα η ξαστεριά
κράτησε δροσερό το χάδι μη χαθεί
Κι αν σου χαρίσουν
κίτρινες μπάλες της φωτιάς
εσύ στη βουκαμβιλια να τους πεις
έκρυψα γλώσσες τις δροσιάς
Κι αν ..αν ..αν μη
τους πιστέψεις
τη θύμηση να αφουγκραστείς
το παρελθόν είναι η γη
μα το λουλούδι ανθεί
την κάθε μέρα κάθε αυγή
Πετά τα φύλλα , ξεδιψά
σε μια στάλα από βροχή
μα έχει στο νου την άνοιξη να δει
μέσα στο καλοκαίρι που άλλο δεν χωρά
παρά το θάρρος
στην πράσινη πλαγιά
να στάζει ανάσα γιασεμιού από πηγή
κι από άκρη σ άκρη
να ενώνεται σ ένα φιλί
Κι είναι που βύζαξες των άστρων την θηλή
κι έμεινες αιώνια νιότη και παιδί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου