Κι είναι αυτή
η απάνεμη ζυγαριά
που δένει τα σχοινιά μας
Αυτό το νιώθω
που στήνει τα μάτια του
στην κορυφή
κι έτσι
από όποια μεριά
του ουρανού
το ηλιοβασίλεμα
θα κρατάς τη θάλασσα
στην αγκαλιά
θα φυλώ
τα πέταλα του βουνού
κι η μοιρασιά
ενώνει σε κείνο
το λιμάνι
που φέγγει
απ της ψυχής
το νοιάζομαι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου