Όχι μάτια μου
εμεις μάθαμε στα γράμματα
να τρέχουν , να σκοντάφτουν ,
να βάφουν τους δρόμους
διαβάζοντας τους τοίχους
χωρίς αλυσίδες δίχως σύνορα
να πέφτουν να χαμηλώνουν το μποι
και να ψηλώνουν την ψυχή
Μάθαμε τις λέξεις
να χοροπηδούν στο γρασίδι
να πίνουν το βλέμμα του κόσμου
να γελούν και να κλαίνε
κι ετσι αγκαλιά
κυλιόμαστε στην άμμο των γλάρων
στη φωτιά του ρόδινου ήλιου
απλα κι απαλά κρατιόμαστε,
θηλάζουμε στήθος καρδιάς
Μαζί με εκείνους στο δρόμο
στήνουμε τη φωνή όρθια
να χορταίνει ο άνεμος
να ξαποσταίνει το λιοπύρι
Εξω από τα παράθυρα
με ανοιχτούς ουρανους
στόμα με στόμα
δένουν οι κρίκοι
στο λευκό τους πουκάμισο
πετούν κόκκινα πουλιά
φλογίζοντας τη κάθε στιγμή
στα ανήλιαγα , στους κάμπους
χέρι με χέρι να περπατάει το φιλί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου