Άτιτλο

Και ξύπνησα πάλι θέλοντας να γίνω ήλιος

Κι έξω βρέχει και η βροχή με πίνει 

πίνει τους δρόμους, τα σοκάκια μου 

όπως μια πόλη με σηκωμένα τα φρύδια 

κι απορημένο ανάστημα .

Σαν μια άγευστη καραμέλα που μόλις 

σκεπάστηκε με το ζουμί των μήλων .

Και θέλω να αγναντέψω φάρους 

που ανοίγουν τα μάτια γαλανά

να περάσουν οι τράτες με τα γιομάτα ψάρια .

Φουριόζα ντύθηκα κόκκινη κλωστή 

να ράψω με το βελόνι τις τρύπες 

μπαλωμένων σπιτιών .

Αχνίζει το τσουκάλι ατμούς που φορτώνουν όνειρα 

και ξεσπιτώνουν μικρές ομίχλες. 

Να τρέξω θέλω να τρέξω να προφτάσω τις σπίθες 

που αραχνούφαντα γελούν στα μάτια σου 

Ναι αυτές τις μικρές δονήσεις που θέλω να σου χαρίσω 

καθώς μεσα μου πάλλεται γυμνό το σύμπαν. 

Να κρατάς να κρατάς στον αέρα 

τους μικρούς χιτώνες που σέρνει η αγάπη , ακούς; 

κι όταν κρυώνεις να φοράς την ψυχή μου !