Να γελάς

Κείνο που δεν θέλω ειναι να βλέπω

μάτια μελαγχολικά 

Κι ετσι γίνομαι σκίουρος 

που μόλις μαζεύει τα βελανίδια του

να χτίσει το κάστρο του κόσμου . 

Καμπάνα που διαλαλεί την πραμάτεια της 

να ρθουν οι φυλακες 

μεσα από τις γρίλιες των ματιών να φανούν 

σα νυχτερινά πουλιά που κελαηδούν 

Μικρός αποσπερίτης που κομπιάζει 

στο φως της γύρης των λουλουδιών 

Ενας υπόγειος γελωτοποιός 

που γράφει  εικόνες στη χωρα που μένουν

οι κόκκινοι χτύποι. 

Παιδί που με μια χούφτα καραμέλες ξεγελά 

κι εκείνο τον πονηρό καιρό . 

Άλλοτε πάλι δένω στα δάχτυλα 

πολύχρωμες ανεμώνες να κουμαντάρουν 

το φιλί του χειμώνα με τα κόκκινα βατόμουρα 

Να γίνομαι μουσική και να σου δείχνω

πόσα σκέρτσα γνωρίζουν τα φύλλα 

κι υστερα πάλι να κυνηγω το φεγγάρι 

γυρεύοντας τα μάτια μου οπου κοιτάς . 

Να γελάς .. να γελάς .Να δες τώρα 

Σε μια χούφτα τραγούδι 

πατίνια φόρεσαν οι νότες να φθάσουν 

στο όρος της καρδιάς . 

Κι όπως σε νιώθω ,όμορφα που γελάς !