Βρεγμένο τσιρότο

Λες κι ήμουν ένας τοίχος έγραφες κι απάνω μου

κυλούσε η ρότα σου .
Κάθε φορά κι ένα τσιρότο 
να καλύπτει τις πληγές 

με κάτι γεμίσματα στρασατα της επιφάνειας
Ιστορία - τσιρότο , Πολιτισμός - τσιρότο
κι άλλο ένα στη χαμένη ταυτότητα ,
κι ύστερα στο χώμα των προγόνων μου ,
στα παιδιά , στα μάτια , στο στόμα
για να βυζαίνει βουβά το σιωπητήριο ,
στα βιβλία , στα κεραμίδια τα ασκέπαστα ,
παντού παντού τσιρότα .
Και ξεκολλούσαν σαν αγκάλιαζαν την βροχή ,
έπεφταν πάνω στα λουλούδια , 

στα πόδια των μικρών αγοριών , 

στις φούστες των κοριτσιών , 

στα φύλλα του χρυσάνθεμου ,
στο πιάτο με τις ελιές
Ναι , ναι μαζί τους σου ξεφευγα

γιατί ήξερα τις πληγές σου
και σε περίμενα ..σε περίμενα 

ξενυχτώντας με ένα άστρο 

γιορτάζοντας την κάθε ανατολή στο πρώτο της φιλί ,
σε ξέρω πια σε ξέρω. Δε σε φοβάμαι εξουσία .
Τα τσιρότα σου γίνανε κλακέτες 

να χορεύω με τον άνεμο,να χορταίνω 

στο μίλι της ζεστασιάς των ανθρώπων
Κι εκεί, εκεί στη θάλασσα σε βρέχω

να ξεκολλάς από πάνω μου
Βρεγμένο τσιρότο που πέφτει σε κύματα ξερολιθιάς ,
να κολυμπήσει στον ήλιο 

η αγριοτριανταφυλλια καμαρώνοντας

το αμπέλι με τις γλυκές τις ρώγες !