Άτιτλο

Κατάκοπη γύρισα σπίτι 

Πέταξα από πάνω μου 

τα σπαθιά της μέρας 

έβγαλα από τις τσέπες 

τα βόλια που τη βάραιναν

τα πόδια μου 

έμοιαζαν πέταλα πάνω σε λίμνη

τα χέρια μου 

κλαδιά  στις φωλιές των πουλιών 

τα βλέφαρα μου 

γρίλιες στα φτερά του αγεριου

γυμνή από τη βοή του κόσμου 

μονάχα με το δαντελένιο

φόρεμα της αγάπης

παραδόθηκα 

στο βλέμμα του φεγγαριού

ζεστό , τρυφερό , απαλό  

Όμορφα που γελα .. πόσο σου μοιάζει !