Σπάνια λουλούδια

Είναι κι αυτοί οι άνθρωποι

που νομίζεις πως είναι
κάτι απ τα κομμάτια σου
Αγγίζεις τα μάτια τους
και σκουπίζεις το δάκρυ σου
Γελάς και κοιτάς το χαμόγελό τους
Τούτοι κάτι σου πήραν
και εσύ κράτησες το στολίδι τους
Είναι και τούτα τα λόγια
που μέναν στα χείλη σου
κι ακούστηκαν από κείνους
Τούτοι οι άνθρωποι
δεν έχουν χρώμα ματιών
μόνο βυθό που περνά στο στέρνο σου
Δεν έχουν ήχο μα ακούς το χνώτο τους
Τούτοι φυτρώνουν μέσα σου
σαν σπάνια λουλούδια
Έρχονται μια στιγμή μα ξέρεις
πως ήρθαν για να μείνουν
Εκει που τους καλοδέχεσαι
στα φύλλα της ψυχής
Τούτοι .οι ωραίοι άνθρωποι!