Κάτω απο μια σκιά

Να δεις να δεις πως θα ρθει η στιγμή 

που θα μετράμε τα βότσαλα της άμμου

κοιτάζοντας μόνο τη θάλασσα 

Θα αγκαλιάζουμε τον πόνο 

χωρίς λόγια με μια ποδιά 

στις πλάτες γεμάτη ζεστή αγκαλιά 

Να δεις που θα ρθει καιρός 

να ποτίζουμε τους βασιλικούς με χαμόγελα

χαϊδεύοντας τη μυρουδιά της συντροφικότητας

τα κλειστά παράθυρα θα ανοίγουν 

μόνο για να πετάξουν οι μέσα μας πεταλούδες

συνομιλώντας με τον άνεμο 

Να δεις που στον δρόμο θα παίζουν 

πολύχρωμα λουλούδια με χέρια κυκλάμινα παιδιών

χαρίζοντας στο κενό τον ήλιο 

οι φωνές μας θα χουν τον ρυθμό των πουλιών

στο ζευγάρωμα του πρωινού άστρου

θα ξεμυτίζει λευκός αυγερινός 

Να δεις που το σχολειό θα γράφει τις αξίες 

με αμάραντο στυλό κι απ' το χαρτί 

θα βγαίνει μια γραμμή ουράνιου τόξου το φιλί

να σεργιανίσει τα στενά με το προζύμι ανθρωπιάς 

να δώσει το λυχνάρι με άναμμα καρδιάς 

Να δεις χωρίς ονόματα και τίτλους

θα ζωγραφίσει ο άνθρωπος τον άνθρωπο 

σαν να ναι χίλια δέντρα κάτω από μια σκιά

να δεις που πρωταγωνιστής 

θα ναι η αγάπη που γελά !