Πισω απο τις σκιές

-Που έμεινες πάλι

 που κοιτάς;

- Κείνους τους μικρούς

μίσχους από κυκλάμινα

ζευγάρωμα φιλιού

στη ζωγραφιά του λιβαδιού

που ακροβατούν στη γέφυρα

της χαράς και τινάζονται

ζεστές πατημασιές ονείρων

Πόσο όμορφα δέσαν τα δάχτυλα

και πατώντας στις μύτες

χορεύουν στην άμμο του καλοκαιριού

Ακούς;

Τα βήματα τους πλατσουρίζουν

ανάμεσα στα φύλλα της ζεστασιάς

κι οι μύτες ενώνονται

στον ηχο της αγάπης

Κοίτα πως παίζουν τα μάτια τους

με τις λέξεις μυρίζοντας μονάχα

το χνώτο τους

πως μοιάζουν με μας

ξεδιψούν στο λευκό τους αρωμα

ποτίζοντας κάθε τους κύτταρο

με τη δίψα της ανάσας

τρομάζουν στις σκιές

γεννημένα στο φως του γαλάζιου

στα μαλλιά του κεντημένα

ασπρολούλουδα της περηφάνιας

ακάματοι εργάτες του παντού

με φόντο τον πίνακα του όλου

το γέλιο τους μια πιτσιλιά

να πιει το ηλιοβασίλεμα

η τρυφεράδα τους

μια γουλιά του ανέμου

που αγγίζει απαλά τους ώμους

το νιώθεις;

- Μα που τα βλέπεις όλα αυτά;

- Εκεί στο περβάζι του βλέφαρου

- Μα εκεί είναι μονάχα δύο άλογα

- Δυο ψυχές

- Ναι μα όλα τα άλλα που τα είδες ;

- Μην κοιτάς

άσε την καρδιά σου να δει το μαζί!