Φτερούγισμα

Είναι κι αυτά τα πρωινά

που πίνεις τον καφέ μου

από την κούπα των ματιών σου
είμαι κι εγω που γελώ 
χωρίς λόγο στα φύλλα σου 
ανταμώνοντας την πρώτη πνοή 
ειναι κι αυτά τα ματόκλαδα 

της ανεμώνης που γέρνουν

στη γύρη της ζάχαρης 

Είναι κι αυτό το χαμόγελο

που εμαθε σαν πεταλούδα να πετάει 

στην αυλή των κήπων 

άνοιξε το παράθυρο 

να δεις πως φτερουγίζει η καρδιά!