Γάργαρη πηγή το γέλιο του Πατέρα

Τούτο το πρωινό είχε μια γεύση

μαρμελάδας βερίκοκου και τραγανό κεράσι

Ο Ιούνης φανέρωνε τις θαλασσινές του

χάντρες και το αεράκι γλυκοφιλούσε 

τους ωμους των λουλουδιών .

Τούτη η Κυριακή αντάμωνε 

ολες τις παιδικές αναμνήσεις στα νιούτσικα 

που παίζουν μεγαλώνοντας 

την μπάλα του καιρού.

Ο καφες μας στο μπαλκόνι  ξυπνούσε 

τα κελαδήματα των φύλλων 

Κοίτα κοίτα την τρελή ροδιά μου είπες. 

Καμάρι που το χει ανθισμένη, τα πορτοκαλιά

της ανθάκια γυαλίζουν τα φουρό τους 

ανάμεσα στις φυλλωσιές . 

Απλώνουμε τα μάτια παίζοντας με λογο 

που αλλου πατάει κι αλλου βρίσκεται . 

Μεθυσμένες φωνές αγάπης που ακόμα 

και στο κουτσο της σπασμένης πέτρας

θα έβρισκαν τον τόπο του γέλιου. 

Μερες που γυρνοβολούσαν στα μάτια σου

σαν να κα νες τον γύρο του κόσμου 

με ένα ποδήλατο . 

Ατέλειωτες στιγμές που έτρεχαν 

να με βρουν παιδί με άσπρα μαλλιά. 

Γιορτές που πανηγύριζαν κρατώντας

μια φέτα ζεστό ψωμί . 

Σηκώθηκες από την καρέκλα .

Που πας μπαμπά σε ρώτησα . 

Τα πουλιά τα πουλιά ακου πως κελαηδούν

με μαλώνουν . Ξέχασα να τους τρατάρω 

το γλυκόψωμό τους . 

Πήρες το μικρό πιατάκι έτριψες ψίχουλα 

στα χέρια σου και μουρμούρισες να δεις 

πως θα ρθουν για το πρωινό μας αλισβερίσι. 

Άφησα την κουβέντα μαζί τους μισή .

Φεύγεις ; ρώτησα . Σιγά μη φύγω είπες 

γέλασες .. γέλασα 

Άνοιξες τα φτερά σου. 

Μια στάλα απ το σιρόπι του ουρανού

έπεσε στα χείλη μου . Περίμενα να γυρίσεις 

μέχρι που ειδα το σάκο με τα πολύτιμα σου 

δώρα εκεί δίπλα στο πιάτο με τα ψίχουλα 

Και πέρασαν δεκαεννιά χρόνια . 

Δίκιο που χες . Τα χερια σου 

πως με εχουν αγκαλιά . Γελώ στον ήλιο 

ξέρω πως εχει κατι από σένα ,

τα πουλιά κελαηδούν το γλυκό πιοτί

του Ιούνη και κείνη η ροδιά πεταλώνει

στην κορφή τις πορτοκαλιές πεταλούδες 

Σε ευχαριστώ μπαμπά .. σ αγαπάω!