Στα σοκάκια του νου της καρδιάς

Στα σοκάκια του νου της καρδιάς εκεί τριγυρνάς 
στο μπλε που φόρτωσε τον ουρανό και την θάλασσα 
να σμίξουν τα χορτάρια της άγουρης νιότης 
Ζηλεύοντας τα χρώματα που φόρεσες 
γέννησε η βροχή το ουράνιο τόξο 
Επαναστάτης της μικροαστικής συνήθειας 
έζεψες το άλογο σου στα κύματα 
να χουν τον ισκιο τους οι γλάροι 
Παντιέρα στο ταξίδι μου κι αρχή 

στο λυτρωμό του δυόσμου 
από το αψηλό το μίλι η κορυφή 
κι η αγάπη να ναι φως μου 
Λιγνόκορμο δεντρί της απλωσιάς 

σε χούφτες ανοιχτές της ανθρωπιάς 
στο άγνωστο φιλί της κερασιάς , 

βαφω τον ήλιο κόκκινο 
γλυκό να εχεις δειλινό 
κι εγω γίνομαι φάρος της φωτιάς ,
ψηλά να αρμενίζεις σε κήπους τριανταφυλλιάς 
Στο ατέρμονο το βλέμμα σαν κοιτάς 
να αναγνωρίζεις ολόδικά σου χείλη να γελάς 
Κυπαρισσάκι να σαι που καθαρίζει ουρανό 
με ένα φιλί από την αυγή και θάρρος από άνθρωπο 

κύτταρά χελιδονιού και ρίζα από κεντητό σταυρό 
που πέταξε στη γη κι έφτιαξε ανέμου σπιτικό 
με ένα γιασεμί κι ένα μικρό εξωτικό !