Κάποιο πρωινό ..

Κάποιο πρωινό 

θα ξυπνήσω κατω από μια βελανιδιά 

ο ηλιος θα χρυσίζει 

το στάρι να ψήσει ζυμωτό ψωμί 

Οι άνθρωποι θα γελούν .

Χορεύοντας θα αγκαλιάζονται 

Τα λόγια τους θα κρυφακούν 

στο στομα που θέλουν, 

Θα μπολιάζουν τον ηχο του φιλιού 

στο δέντρο που αγαπούν

θα ναι καθάριοι, σαν κρινα , 

σταλακτίτες  που αντανάκλαση κρατούν 

Χωρίς ντροπή 

θα ξεγυμνώνουν τους χτύπους , 

δίχως το φόβο του γκρεμού 

θα σκαρφαλώνουν στις κορφές 

θα ναι γενναίοι στη μυρωδιά του ερωτα 

δε θα σκορπούν

τα βέλη στο άσκοπο λυχνάρι 

μα  απ το θηκάρι της καρδιάς ,

θα δινουν του φτερωτού 

λαχτάρα να τον λούζει 

του αγοριού το ροδοπέταλο 

στο άγγιγμα μιας πλεξούδας να ανθίζει 

κι  αγάπη να γεννά σε πλάτανου σκιά 

Κάποιο πρωινό έλεγε .... εφυγε 

Τα λόγια του σκόρπια χαρτιά 

ψίχουλα να ταϊστούν πουλιά 

Κάποτε .. τσαλακωμένα γράμματα

μα ίσως τα βρουν παιδια!