Πως μπορεί να σου λείπει εκείνος
που τον βλέπεις με ροδισμένα μάγουλα
στο φως του φεγγαριού
ένα παιδί που παίζει με τη γάτα του
φωτογραφίζοντας
τον κόσμο στα αληθινά του μάτια
λείπει το άρωμα , λείπει η αγκαλιά
μα η μυρωδιά της ζεστασιάς σε τυλίγει
ανάλαφρο αεράκι , βύσσινο και νεράντζι
στα χείλη τα ποτισμένα με χαμόγελο
περνας το άγουρο του καιρου ,
πετας στα συννεφα
αγκαλιάζοντας το συμπαν
κι εκείνο μικραίνει ,
μικραίνει μύριες πνοές
στο κόκκινο φιλί του
Αρχίζεις το πετάλι ,
στη ρόδα του κρεμασμένες
μικρές στιγμές , δάχτυλα που είδες,
ροδα που γέννησες
τοσοδούλες σταλαγματιές
που ζουν στην ομορφιά
Γεμίζεις τις τσέπες και τρέχεις , τρέχεις
να του τα δωσεις ολα .
Να μοιραστείς οτι δικό σου
κι οτι ξένο που άγγιξε την ψυχή σου
που φώναξε χωρίς όνομα
Αυτό το λίγο που φτάνει να αγαπάς πολύ
και πως ανθίζει ο ουρανός
και φέγγει εγνοια η τρυφεράδα
σε ένα..μάτια μου είμαι εδώ
για σένα τραγουδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου