η ησυχία του μεσημεριού φαντάζει σαν ένα καράβι
Τα μάτια μου σαγηνεύονται απ την ομορφιά των κάστρων
τείχη μιας άλλης εποχής με πολεμίστρες που ακόμα ηχούν
Τα κυκλικά τους καμώματα στεριώνουν την λάμψη τους
κι εκείνες οι κρυψώνες ακόμη μιλούν για το θάρρος
Η γειτονιά μου μοιράζει χρώματα
Tα μικρά της γλαστράκια με τις απλωμένες μολόχες
που άρχισαν να ψηλώνουν ομολογούν την άνοιξη
Καλημέρα Μαρία . Λεμονιά μου μοσχοβολάς και σήμερα
γεια σου Θανάση μικρό μου γιασεμί .. μέθη το κάθε σου φιλί
Σου στέλνω μια καρδούλα στα χέρια σου Ανθή
μη μου ταράζεσαι γλυκιά μου μπουκαμβίλια
στην κάθε ακτίνα ψηλώνεις και παίρνεις της πνοής φωνή
Σεργιανώ σαν ένας που χάθηκε στον παράδεισο
μήτε που ξέρω από πού ούτε το πώς και το γιατί
μονάχα μένω εκεί .. να ανθίζω στις ρίζες του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου