Πόσο απλή και ταπεινή ειναι η ομορφιά

Σκέψεις ..

καταρράχτες που ορμούν 

στο βυθό των ματιών
ζωντανεύουν εικόνες

αντικρίζουν την ομορφιά
να λάμπει στην απλότητα της 
φεγγοβολά στο κρυσταλλένιο

διάφανο νυφικό της

σαν μια μικρή γαρδένια που ξεδιψά
με δυο στάλες βροχής 

ανοίγει τα πέταλα σκορπά ευωδιά
σαν εκείνο το καναρινάκι

που σε ξυπνά κάθε πρωί
με ένα κελάηδημα αγγελικό

του μιλάς κι αυτό σου απαντά

δεν καταλαβαίνεις τι λέει 

κι όμως τα κύματα της φωνής του
κυλούν σαν γάργαρη πηγή 

δροσίζουν την ψυχή σου

σηκώνεις τα μάτια 

και τα βλέφαρα ακουμπούν τον ουρανό 

ντύνονται οι κόρες των ματιών σου
με γαλανά πανέμορφα φορέματα
κι αφήνεις το βλέμμα σου 

να γεμίζει από φως

ένα ελαφρό αεράκι έρχεται να σου δώσει
το πιο απαλό του άγγιγμα 

ένα χάδι που ξυπνά τα κύτταρα
σου δίνει ζωή 

σαν το φιλί εκείνο

που σε ανασταίνει απ το κώμα 

κόβοντας την αναπνοή σου 

πίνοντας την ανάσα του

πόσο απλή και ταπεινή είναι η ομορφιά

σκέψεις ... καλπάζουν ανήμερες ,αχαλίνωτες
άγρια άλογα δεν τιθασεύονται 
τρέχουν στον απέραντο κάμπο λεύτερες
με μια δρασκελιά σε περνούν
απ την ομορφιά στην ασχήμια

χειμώνας καλοκαιριού 

κρύες άδειες νύχτες
βοή στις ακρογιαλιές 

αντάμωμα άπνοιας και λύπης
χορός σιωπής με βήματα βαριά
τρομάζουν ... φεύγουν 

μέσα τους σουλατσάρει κείνος 

ο παράξενος ταξιδιώτης
που στο καπέλο του 

έχει σκιτσάρει το όνομα του ''βίος''
κρατώντας αγκαζέ την κυρά ''ζωή''
που μια κλαίει μια γελά

σκέψεις φλέβες .. αμήχανα 

ανοίγεις τις χούφτες και τις κοιτάς 

πόσοι δρόμοι χαράζονται μέσα τους 

χαμογελάς γιατί ξέρεις
πως αν τις κλείσεις ..

ο κόσμος σου είναι εκεί 

τόσο απλά !