Γαλάζια κρινα

 (αφιερωμένο στον Πατέρα μου )

Άφηνες τα χέρια έτσι ξέμπαρκα να αρμενίζουν

Τόσες φορές τα γέμισες μπουκιές

να ταΐσεις τα σπαρμένα σημάδια

αποτυπώματα παιδιού από άγριο μελίσσι

να ξεδιψάσουν τα τραγούδια απ' τις φωλιές

Έτσι λεύτερα τα θελες να τα κινεί ο άνεμος

κι από τα φλούδια του

να σεργιανούν μόνα τα δάχτυλα

σαν μικρές πεταλούδες που μόλις ξεσπύρισαν

απ' την ποδιά της άνοιξης .

Τούτα τα χέρια περπάτησαν

ραχοκοκαλιές ψηφιδωτών

σφουγγίζοντας την πέτρα του ήλιου .

Ρούφηξαν ανάμεσα στις σχισμές τους

τ άρωμα του καλοκαιριού

κι ήπιαν χίλια ποτήρια

αλμύρα της θάλασσας .

Βάφτισαν σε κολυμπήθρες

πολύχρωμου γιαλού

νιούτσικα ονείρατα

που στέγη το νου κρατούσαν .

Φίλιωσαν το ορατό με κείνο τ αθέατο

κι ύστερα πήραν τις κιθάρες

να τραγουδήσουν του ορφανού το άγγιγμα .

Πόσες στιγμές δεν τρυπήθηκαν

με σκουριασμένα αγκάθια του καιρού

και πεισματάρικα σχίζανε τα χάρτινα κουπιά

κι άπλωναν φόρτσα τα λευκά πανιά

Φορές που ανάμεσα απ' τα γκρεμνά

άνοιγαν τα φτερά τους

μονάχα να νιώσουν τον αγέρα της φωτιάς

και το φιλί των πουλιών.

Κοιτούσαν τις λακκούβες

που μέσα τους έσκαβαν.

Πόσοι δρόμοι κει στις ρούγες τους

ντύθηκαν η καρδιά ο νους

τα σοκάκια που καντάδες

έκαμαν στον έρωτά του

στα τσακίρικα μάτια

της αγάπης της κυράς του

Γέλασες.. όμορφα που μύρισαν

οι δρόμοι σου

στα μάτια σου θαρρείς κυπαρίσσια

με κλαδιά φαινόταν

απάνω τους σπούδαζαν κοτσύφια

και μικροί σταυραετοί

μα ακόμη κι εκείνες οι γαλιάντρες

που κούναγαν την ουρά τους

πέρα δώθε τα μυστικά τους

αφήναν στα φύλλα τους

φορτωμένα αγριολούλουδα

τόσο που να σκεπάζουν

τα χέρια σου οι αγκαλιές τους

Γιομάτο κύματα το βλέμμα σου

πρώτη φορά του

που τόσα έγραψαν τα κύτταρα σου .

Πόσα χρόνια κρυμμένος

στις ρωγμές των λουλουδιών

δίπλα από εκείνα

τα δεκαεννέα γαλάζια κρινα

πόσο σου μοιάζουν!

Τούτα τα χέρια τα χέρια σου

κέρδισε η αγάπη για τούτη γεννήθηκαν!