Να το φωνάζεις ...

Να το φωνάζεις να το φωνάζεις ότι αγαπάς

μη λες σ αγαπώ .. σ αγαπάω να λες

να ανοίγει η γη το χώμα της να πεταχτούν 

ζουμπούλια κι αγριοκέρασα 

να βλέπει ο ουρανός κι απ τη χαρά του 

να γεννά μύριες πυγολαμπίδες

να κοκκινίζει η θάλασσα

από άυπνο φιλί σε Δύση κι Ανατολή

να χαίρεται ο άνεμος που δε το μαϊστράλι

γερμένο πα στην κουπαστή 

και στης ξηράς τα κάλλη

Να πίνει γάλα το πουλί και το παιδί το μέλι

γλάροι να δένουν αγκαλιά 

κι ο σπόρος να χει ταίρι

Να το φωνάζεις σ αγαπάω

να πίνει ο ήλιος το κλαρί κι αηδόνι να εγκυμονεί

της φυλλωσιάς πολύχρωμα τα ρούχα

φτερά να απλώνουν στο τσαμπί

η ρόγα να χει το πιοτί κι η αγράμπελη τη μέθη

Είναι ανθόσπαρτο σκαλί η αγάπη που πέρασε

τον φράχτη ξετύλιξε ανέμη

 και με ένα μόνο της κουπί

γεμίζει τα νερά κι απλώνει χέρια στη φωτιά

Κι εγώ που όλο περπατώ 

στη γλώσσα της ροδιάς

κι εσύ που από τα στάχυα απλώνεις ήλιους

κι ο άλλος που ακροβατεί 

να στήσει ονειροκορφή

κι εκείνος που απ την σιγαλιά 

δίνει φωνή στην ερημιά

χορτάτο έχουμε σταυρό 

που χει στα μάτια ζεστό γραφτό

δεν σ αγαπώ μα σε αγαπάω

προσκύνημα και ιερό !