Απέναντι στο απέναντι

 Καλό το παιχνίδι λοιπόν και με μεγάλη επιτυχία 

Δίκοπο και πάλι το μαχαίρι της ευθύνης στα χέρια του δρόμου 

Οι μονόλογοι της επανάστασης έπαιρναν και εδιναν και από τις δυο πλευρές 

Έμεινα να διαβάζω χωρίς να παρακολουθώ συζητήσεις μονόλογων 

με ολα τα ωραία της πάντα επίθετα όπως , ανίδεοι , αδιάφοροι και και και.

Ενας διάλογος που ξεκινούσε από εναν μονόλογο βρισιάς κι ανάλογα το χειροκρότημα του χρώματος μάζευε τον κορβανά του .. ποιου;

Ποιος ενάντια σε ποιόν ; Ανάθεμα σε εξουσία πάλι γελάς .

Φόρτωσες τα τερτίπια σου σε άλλες πλάτες και συ χασκογελάς .

Γυρίζεις τον τροχό εκεί που θες και τα μπαλάκια βρίσκουν το στοχο τους 

Με τυραννούσε αυτό το 24ωρο αντε το πολύ 48ωρο  μνήμης 

Ο ιος του θανάτου , φόβος θάνατος και πάλι φόβος . Κι ο μόνος που είχε 

επιτυχία σε κάθε επανάληψη Μετα ο φόβος του πολέμου . Αντε λίγα παραπάνω φεγγάρια  κέρδισε  . Μετα, μετα ο ασκός του Αιολου με ολες τις  πτυχές της βιας . Κινούμενες στραπατσαρισμένες ψυχές και βόλια δυο πλευρών . Κέρδισε χρόνο . Ξεκίνησε με μύριες παραστάσεις για να φτάσει στο σκαλοπάτι του παιδιού . Αυτό ξεπεράστηκε γρηγορα. Λίγοι πρόσεξαν πως ετούτο το θαυμαστο ψεγάδι στο ρολο των ΜΚΟ.  Ποιος το έθαψε στο χωμα;  Και ήρθε απρόσμενος σεισμός μπααα αυτος έμεινε στη μνήμη λίγο. Τα ερείπια δε μιλούν και το κέρδος βολεύει να  ζητούν τις αιτίες σε άλλες μορφές. Τα παιδια κρυώνουν οι παππούδες ανήμποροι να σηκώσουν τα πόδια . Το χαμένο μερτικό ζωής καιόμενο πέρασε . Και να πως βόλεψε η πασα της τρομοκρατίας . Ο αδιάντροπος εξευτελισμός ανθρώπου από άνθρωπο. Βουβές και σκουριασμένες ιδέες στο έδρανο του ομιλητή . Μα να που η Θεσσαλία πήγε στο ράφι . Φόρτωσαν οι πλατείες το έγκαυμα . Σήμερα γυρνώντας από τη δουλειά το τοπίο νεκρό .

Μαγαζιά κλειστά , χρεωκοπημένες αφίσες χωρίς στάλα κι αύριο αργοί θάνατοι πεινας , ανέχειας και αυτοκτονιών . Οι φοιτητές στη φωνή τους ζωντανό κομμάτι ζωής που πάντα σηκώνει στις ράχες μια νεκρανάσταση να ξεδιψάσει ο ήλιος . Τα παιδιά κι ο ρόλος της κονσερβοποιημένης πατέντας που ετοιμάζουν για το καλό τους . Τα παιδιά η λάβα που καίει κι ας καίγεται . Μόλις σουρούπωσε η σιγή της γειτονιάς στα πόδια της θλίψης . Κι αυτή η μνήμη τι να πρωτοκρατήσει; Μα αν αρχισω να μιλώ για ένα κρίκο μόνο, θα χάσω την αλυσίδα . Αν ανοίξω εναν κρίκο θα μείνουν παρακαταθήκη για επανάληψη .Μα αν κοπώ στη μέση θα χάσω τον άνθρωπο . Μα αν μονολογώ θα μ ακουω εγω , μερικοί εμεις και οι απέναντι μονόλογοι.

Απέναντι όμως εχω .. τις χρωματιστές κορδέλες που αν ήταν αυτοί θα γινόταν κατι άλλο διαφορετικο από τότε που ήταν αυτοί .

Απέναντι εχω το χρήμα και τα συμφέροντα που γυρίζουν την ρουλέτα του κόσμου 

Απέναντι εχω το σκούρο των μαύρων βιβλίων της άγραφης ιστορίας 

Απέναντι εχω την τυφλή , κουφή δικαιοσύνη που επιλεκτικά βρίσκει την γιατρειά της 

Απέναντι εχω τον δράκο του διαιρεαι και βασίλευε 

Απέναντι εχω την ασελγια ενός υποταγμένου κράτους σε δίχτυα μαριονέτας 

Απέναντι εχω το νόμισμα της απανθρωπιάς του αποπροσανατολισμού της φασκιωμένης πληροφόρησης 

Απέναντι εχω την κάθε είδους εξουσία 

Λείπω από μονόλογους και τοίχους βουβούς . Στους δρόμους , στη δουλειά, στην παρεα ,στα παρκα στο παντού εκεί θα είμαι. Διαβάζω, ακουω, νιώθω , ψαχνω το ολο που ειναι ο άνθρωπος . Διδάσκομαι από τις αιχμηρές βελόνες , από τα βήματα της ανθρωπιάς , από τις γνώσεις της γραφής  Κι αν σήμερα ξεσπώ πάνω σε ένα χαρτί ειναι γιατί δε θέλω να ξεχάσω για τίποτε από ολα τουτα δω . Μα θα επιμένω πως υπάρχει κάπου ένα φως κι ο άνθρωπος ειναι οδηγός .

 Δραπετεύω , ονειρεύομαι , δυω κι ανατέλλομαι .